Irène Poldowski (Regine Wieniawska) i Roxanna Panufnik. Dwie kobiety, kompozytorki. Ale również córki dwóch legendarnych polskich kompozytorów. Łączą je polskie korzenie oraz działalność w Wielkiej Brytanii. Dlaczego (NIE)CÓRKI? Bo obie włożyły ogromny wysiłek w to, żeby NIE być postrzegane wyłącznie przez pryzmat twórczości swoich ojców, ale poprzez własny język muzyczny, styl, ekspresję i osobowość artystyczną.
(NIE)CÓRKI są autorskim projektem Poldowski String Quartet.
Zespół we współpracy z Wojciechem Chałupką zaaranżował pieśni Irène Poldowski na kwartet smyczkowy i kwartet z głosem oraz zaprosił do współpracy dwie artystki - mezzosopranistkę Agatę Schmidt oraz fagocistkę Alicję Kieruzalską.
Reprezentacja kobiet w zdominowanym przez mężczyzn świecie kompozycji jest wciąż zbyt wąska, a Irène Poldowski i Roxanna Panufnik zasługują na świeżą interpretację swoich dzieł przez znakomitych artystów oraz propagowanie ich w coraz szerszych kręgach.
kompozytorki
Naprawdę nazywała się Regine Wieniawski, ale prawdopodobnie chcąc uniknąć porównań z ojcem - Henrykiem Wieniawskim - tworzyła pod wieloma pseudonimami. Urodziła się w Belgii, tworzyła głównie w Wielkiej Brytanii. Kompozytorka ciesząca się za życia dużą popularnością, po śmierci trochę zapomniana przez szerszą publiczność. Jednymi z jej najbardziej znanych kompozycji są pieśni do słów P.Verlaine, które zawarte są w projekcie
Córka Andrzeja Panufnika, podobnie jak Irène Poldowski tworząca w Wielkiej Brytanii. Wybitna kompozytorka tworząca dzieła chóralne, symfoniczne, a także kameralne, na których skupia się projekt CÓRKI. Jej popularność rośnie zarówno w Wielkiej Brytanii jak i w Polsce. Komponowała utwory na zamówienie m.in. BBC, Polskiej Opery Narodowej i Garsington Opera.
artyści
Kwartet smyczkowy założony w 2022 roku przez czworo pasjonatów muzyki kameralnej - Martę Piórkowską, Agatę Krystek, Damiana Kułakowskiego oraz Mateusza Błaszczaka, na co dzień pracujących w takich instytucjach jak Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, Sinfonia Iuventus i Hashtag Ensemble. Zadebiutował w 2023 roku na scenie festiwalu WarszeMuzik zbierając bardzo pozytywne recenzje. Otrzymał 3 nagrodę na Virtuoso International Music Award w Londynie, a w kwietniu 2024 roku jako jedyny zespół z Polski zakwalifikował się do udziału w prestiżowych Schubert Masterclasses organizowanych przez Arts Foundation, w ramach których pracował z Krzysztofem Chorzelskim (Belcea Quartet), Imogene Cooper oraz Markiem Padmore. Zespół prowadzi coraz bogatszą działalność koncertową w kraju i zagranicą. W 2024 roku zagrał m.in. na koncercie finałowym Festiwalu Muzyki Żydowskiej im. Ryfki Tiktiner w Tykocinie, po raz drugi na festiwalu WarszeMuzik, a także wystąpił po raz pierwszy w Xiamen (Chiny) oraz Hangkongu. (NIE)CÓRKI to pierwszy autorski projekt zespołu, którego premiera odbyła się w październiku 2024 roku w ramach Festiwalu Bohaterek w Domu Spotkań z Historią w Warszawie
Mezzosopranistka Agata Schmidt ukończyła z wyróżnieniem bydgoską Akademię Muzyczną w klasie prof. Hanny Michalak. Jest laureatką drugiej nagrody na Międzynarodowym Konkursie Grand Prix de l’Opera w Bukareszcie (2015) oraz nagrody za najlepsze wykonanie pieśni polskich na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie (2016). W latach 2011-2014 była była uczestnikiem programu Atelier Lyrique Opery Paryskiej. W Opéra Garnier zadebiutowała tytułową rolą w Orfeuszu i Eurydyce W. Ch. Glucka w inscenizacji Piny Bausch. Za tę rolę otrzymała dwie prestiżowe nagrody: Prix L’AROP i Prix Carpeaux dla najlepszego młodego śpiewaka 2014 roku. Artystka była również uczestniczką Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim - Operze Narodowej, gdzie pracowała pod opieką Anity Garanči. W roli Orfeusza powróciła także do Palais Garnier w 2018 roku. Na scenach francuskich zadebiutowała także w rolach: Driady w Ariadnie na Naxos oraz Trzeciej nimfy w Rusałce w Opéra Bastille; tytułowego Orfeusza w Orfeuszu i Eurydyce w Opéra Bordeaux, tytułowej roli w Gwałcie na Lukrecj oraz w scenicznym wystawieniu Stabat Mater A. Dworzaka w Opéra national de Montpellier, Driady w Operze w Limoges a także Marty i Pantalisa w Mefistofelesie oraz Maddaleny w Rigoletto na deskach Opéra de Lyon. W W 2016 roku zadebiutowała jako Trzecia Dama w Czarodziejskim flecie w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej, a w następnych sezonach również jako Suzuki w Madamie Butterfly. W sezonie 2021/22 wcieliła się w tytułową rolę Wandy w prapremierze światowej opery “Wanda” Joanny Wnuk Nazarowej Z repertuarem kameralnym i oratoryjnym koncertowała, między innymi w Palais Garnier, Auditorium Maison de la Radio, Filharmonii Narodowej w Warszawie, NFM, Studio Polskiego Radia, Amphithéâtre de l'Opéra Bastille, Notre Dame de Paris, St. Martin-in-the-Fields, a także na europejskich festiwalach muzycznych w Aix-en-Provence, Verbier i Aldeburgh.
Fagocistka. Absolwentka Hochschule für Musik w Stuttgarcie i Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Jako kameralistka oraz muzyk orkiestrowy koncertowała w większości krajów Europy, w Stanach Zjednoczonych, Chinach, Japonii i Egipcie. Od 2010 r. pierwsza fagocistka NFM Filharmonii Wrocławskiej. Założycielka, inspiratorka działań i członkini jednego z zespołów Narodowego Forum Muzyki: LutosAir Quintet, od dziesięciu lat jednego z najbardziej aktywnych i wszechstronnych zespołów dętych w Polsce. Od ośmiu lat współorganizuje zielonogórski festiwal instrumentów blaszanych: CORNO – Brass Music Festival, który jest połączeniem koncertów, wykładów i warsztatów instrumentalnych dla kilkudziesięciu kursantów z całego świata. Ukończyła Kurs Redakcji Merytorycznej w Polskim Towarzystwie Wydawców Książek. Wykłada na Akademii Muzycznej w Poznaniu.
program
Pieśni Irène Poldowski powstały w 1913 roku do słów zaczerpniętych m.in. ze zbiorów Fêtes Galantes autorstwa Paula Verlaine’a. Aranżacje na kwartet smyczkowy oraz kwartet z głosem autorstwa Wojciecha Chałupki pozwalają jeszcze bardziej wydobyć impresjonistyczny charakter muzyki Poldowski oraz ekspresję i wrażliwość barwową artystki.
Utwór ilustruje historię romansu średniowiecznego mnicha z prostą dziewczyną Amandą. Muzyka Panufnik oddaje napięcie i tragizm skazanej na porażkę miłości.
Utwór dedykowany pamięci ojca kompozytorki - Andrzeja Panufnika. Składające się z dwóch części dzieło zawiera wpływy muzyki z całego świata - od chorału O vos omnes po kolorystyczne pizzicata w skalach greckich.